Kuferek

Witajcie kochani!

Co tam u Was? U mnie już lepiej... :) Wczoraj byłam z moją babcią w domu mojej ś.p. prababci poszukać takiego małego mikroskopu. (Był mi potrzebny na przyrodę) Weszłam do mieszkania i poczułam lekki powiew chłodu. Wszystkie wspomnienia cofnęły się jak stary film. Przypomniała mi się lalka, którą prababcia traktowała jak przyjaciółkę, fotel bujany, na którym wszystkie jej prawnuki się huśtały i gwizd czajnika, gdy nastawiała wodę na herbatę i wiele, wiele innych wspomnień... Po jakimś czasie 

przeszukałyśmy cały dom i mikroskopu nie znalazłyśmy, ale ja znalazłam stary kuferek na 

nici i igły.  Otworzyłam kuferek, a z niego rozbłysło światło kolorowej tęczy, którymi świeciły przeróżne nici. Cofnęłam się w czasie, przypomniała mi się prababcia. Miałam przed oczyma ten obraz, jak prababcia wyszywa coś kolorowego na szarej szmatce. Dzięki tym niciom ta szmatka nabrała magii. 

Potem moja babcia powiedziała, że jak nie ma tego mikroskopu, to już pójdziemy. Zamknęłam kuferek, a z nim całą magię. Wzięłam go i zaczęłam się ubierać. Ubrałam kurtkę, buty, czapkę (...) i małymi krokami zbliżałam się do drzwi. Wróciłyśmy do domu, a ja od razu go wzięłam i wszystko "segregowałam". :) 

- Tak bardzo mi się podoba! -pomyślałam. Zapadł zmrok. Szykowałam się do spania. Zmówiłam paciorek i dobranoc wszystkim powiedziałam. Wzięłam kuferek i postawiłam go na mojej szafce nocnej. W końcu położyłam się i poczułam miękki puch mojej pościeli. Zamknęłam oczy i w myślach mówiłam: "Dobranoc prababciu! Dziękuję za ten cudowny prezent!" i zasnęłam. Chciałabym żebyście wiedzieli, że stare prezenty, przedmioty, to nie tylko rzecz, ale i wspomnienie. Nie ma co się śmiać z takiego "gruchota". Dla niektórych to pamiątka i wspomnienie. Nie wstydźcie się!

Ania

P.S. Dzisiaj ostatni w tym stuleciu "magiczny" dzień! 12.12.2012r.! :D